ΞΩΤΙΚΑ

Τα ξωτικά είναι φανταστικά όντα που τα περισσότερα δεν έχουν σταθερή μορφή και πολλές φορές έχουν την δυνατότητα να γίνονται αόρατα.Συνήθως περιγράφονται μικρόσωμα αλλά έχουν τις δυνατότητες να αλλάζουν μορφή μαγικά και να γίνονται μεγαλόσωμα! Κάποιες παλιές ιστορίες λένε ότι οι ο κόσμος μας κι αυτός των ξωτικών ήταν ένας αλλά για ένα περίεργο λόγο αυτοί οι δυο κόσμοι χωρίστηκαν!Άλλος μύθος λέει ότι τα ξωτικά βρισκόντουσαν στην γη πριν δημιουργηθούν οι άνθρωποι…είναι έξυπνα και περίεργα όντα μπορούν να κλέβουν οτιδήποτε τους αρέσει ή έτσι απλά για να πειράξουν κάποιον!Ζούνε σε δάση, σε σπηλιές σε φαράγγια, στοές ορυχείων, εγκαταλελειμμένα κάστρα, ρωγμές του εδάφους, μπορούν να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται όποτε τους αρέσει
άλλα ξωτικά ζούνε μόνιμα σε ένα μέρος και άλλα δεν μπορούν να μείνουν σε μια περιοχή και ταξιδεύουν συνέχεια ομαδικά!Μιλούν με σφυριχτούς ήχους, λένε ότι δεν πεθαίνουν και πως όλα επαναλαμβάνονται!Οι παραδόσεις γι’ αυτά διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από τόπο σε τόπο.
Οι ονομασίες τους πολλές και σε κάθε χώρα έχουν την δικιά τους!
Τα ξωτικά όταν βοηθάνε τους ανθρώπους αυτό συνήθως γίνεται περιστασιακά.Αν παρακολουθήσεις την συμπεριφορά τους η φύση τους είναι καλή ή κακή!Τα περισσότερα είναι καλά με τους καλούς και κακά με τους κακούς ανθρώπους (ή τα άτακτα παιδιά)Η ζωή τους είναι ένα γλέντι, χορός, παιχνίδια , πειράγματα, μάχες, και η μουσική!!!Ξέρουν σχεδόν όλα τα ξωτικά να παίζουν μαγευτική μουσική με βιολιά, φλάουτα, άρπες, κιθάρες…Τα ξωτικά δεν έχουν επάγγελμα συγκεκριμένο!Το μόνο επάγγελμα μόνιμο έχουν τα Lepracaun και είναι του τσαγκάρη που δουλεύουν ασταμάτητα και φτιάχνουν συνήθως σόλες παπουτσιών μια και είναι το μόνο που χρειάζονται τα ξωτικά μετά τα ολονύχτια γλέντια και χορούς τους! Τα ρούχα τους μοιάζουν ανθρώπινα συνήθως τα φτιάχνουν μόνα τους κυρίως από μαλλί που το γνέθουν κάνοντάς το ρούχο αθάνατοκαι ανάλογα με την φυλή τους διαφέρουν τα χρώματα ή ακόμα και την ιεραρχία τους στην κοινωνία τους, συνήθως όμως χρησιμοποιούν το πράσινο, το κόκκινο και το μπλε.Φυσικά το πράσινο υπερέχει γιατί τους βοηθάει στο καμουφλάζ στο δάσος.Κάθε επτά χρόνια γίνονται οι σκληρότερες μάχες μεταξύ των ξωτικών (σύμφωνα με την παράδοση τις Ιρλανδίας)γιατί λένε τότε βγαίνει η καλύτερη σοδειά δημητριακών και οι φυλές των ξωτικών τις διεκδικούν μεταξύ τους! Τί είναι τα ξωτικά; (Χαρακτηρολογία τους) "Διωγμένοι ‘Αγγελοι που δεν ήταν αρκετά καλοί ώστε να σωθούν, αλλά ούτε αρκετά κακοί ώστε να χαθούν", λένε οι χωρικοί. "Οι θεοί της παγανιστικής Ιρλανδίας που όταν έπαψαν να τους λατρεύουν και να τους προσφέρουν δώρα, μαράζωσαν και ζάρωσαν στη λαϊκή φαντασία, απομένοντας τώρα να έχουν ύψος μόνο λίγες πιθαμές" σύμφωνα με τους Ιρλανδούς αρχαιοδίφες. Τέλος, υπάρχουν αρκετές μνείες που ενισχύουν την άποψη πως ήταν "εκπεσόντες άγγελοι", κάτι το οποίο μάλιστα υποδεικνύεται από καθαυτή φύση τους: τα ξωτικά είναι εμφορούμενα την ιδιοτροπία να φέρονται καλά στους ενάρετους και άσχημα στους κακοήθεις ανθρώπους! Εύλογα είναι κατανοητό πως γίνεται ένας σαφέστατος διαχωρισμός ανάμεσα στα ξωτικά: Υπάρχουν τα αγγελικά πλασμένα και τα υπό κακίας γενόμενα, ήτοι οι νεράιδες και οι καλικάντζαροι. Διότι αναμφίβολα, δεν υπάρχει τίποτε που να μην υπόκειται σ' αυτόν τον αιώνιο δυισμό καλού-κακού. Στην Ιρλανδία θεωρούσαν πως ένας οφειλόμενος σεβασμός προς τα ξωτικά ήταν απολύτως δικαιολογημένος, προκειμένου να εξασφαλίσουν την προστασία τους. Αφενός τα πλάσματα αυτά προσβάλλονται και θίγονται τόσο εύκολα που καλύτερα να μιλάς όσο το δυνατόν λιγότερο στη συντροφιά τους και να τα αποκαλείς "αρχόντους". Αφετέρου είναι τόσο εύκολο να τα ευχαριστήσεις , που αρκεί να αφήσεις λίγο γάλα στο περβάζι του σπιτιού σου, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Υπήρχε λοιπόν ένας σαφής κώδικας συμπεριφοράς εκ μέρους των ανθρώπων, που τους καθιστούσε αξιόπιστους στα ξωτικά. Οι άνθρωποι έπρεπε να κρατούν μυστικά ώστε να μην παραβιάζεται η ιδιωτική ζωή των ξωτικών που άλλωστε αγαπούν τη μοναξιά και την περισυλλογή.Αλλά και τα ίδια τα ξωτικά είχαν μία δική τους ηθική και μάλιστα τιμωρούσαν αυτόν που την παραβίαζε. Καθώς ήταν πολύ μυστικοπαθή, οποιαδήποτε προσπάθεια κατασκοπείας και διείσδυσης την ιδιωτική τους ζωή, τιμωρείτο συχνά με όση ισχύ διέθεταν. Εάν η παρείσφρηση γινόταν αθέλητα, η ποινή ήταν συνήθως η αφαίρεση της ικανότητας αντίληψης της χώρας και των τρόπων της, καθώς και τσιμπήματα με τα μυτερά τους όπλα. Αντίθετα, αν η παρείσφρηση εμπεριείχε δόλο και υστεροβουλία, η τιμωρία ποίκιλε από τύφλωση έως ρευματισμούς. Όσον αφορά την ονοματοθεσία "αυτών των αέρινων τίποτα", όπως τα αποκαλεί ο Shakespeare, άδεται πως πηγάζει από το τοπικό επίρρημα "έξω", από έναν άλλον, έναν διαφορετικό "εξωτικό" κόσμο. Κατά μια άποψη, η λέξη "fairy" δεν χρησιμοποιήθηκε πριν από το Μεσαίωνα και προήλθε από την ιταλική fatae, τις νεράιδες που επισκέπτονταν τα σπίτια στις γεννήσεις και ανακοίνωναν το μέλλον του μωρού, όπως έκαναν οι τρείς μοίρες. Αρχικά το "fairy" ήταν "faire-erie" μία κατάσταση μαγέματος που ωστόσο μεταφέρθηκε απ' την κατάσταση στον πρόξενο της κατάστασης αυτής. "Θεάσεις" των ξωτικών περιγράφουν φιγούρες που προσομοιάζουν στους ανθρώπους, έχοντας εν γένει όμορφη εμφάνιση αλλά κι ενίοτε κάποια δυσμορφία που δεν μπορούν πάντοτε να αποκρύψουν. Είθισται να είναι ενδεδυμένα στα πράσινα και να κατοικούν μέσα σε λόφους, βουνά ή αρχαίους τάφους ενώ το γνωστότερο κατοικήριο τους είναι η Τιγκ Ναν Ογκ, η χώρα της νεότητας. Ένας γήινος παράδεισος που βρισκόταν στη δυτική ακρη του ωκεανού και όπου ο χρόνος, όπως και στη χώρα των ξωτικών, δε μετριέται με ανθρώπινα δεδομένα. Ένας από τους θνητούς που φημολογείται πως κάποτε το επισκέφτηκε ήταν ο Όσιαν, ο οποίος όμως παραβίασε το ταμπού της χώρας, σύμφωνα με το οποίο, όποιος ήθελε να επισκεφτεί τη γη μπορούσε μεν, έπρεπε δε, να μην πατήσει το χώμα της. Εφόσον το παραβίαζε, η γήινη ηλικία του επέστρεφε και μονομιάς καθίστατο ανέφικτο να επιστρέψει...